Dlaczego wybraliśmy świętego Mikołaja, czyli o naszym patronie słów kilka.

W roku jubileuszu 700 lecia lokacji miejscowości Rajbrot społeczność Przedszkola Samorządowego w Rajbrocie podjęła działania zmierzające do wyboru patrona i nadania imienia dla przedszkola. Celem podjętych działań było zamierzenie, aby poprzez nadanie imienia placówka uzyskała swoją indywidualną tożsamość, oparła swoje działania wychowawcze, dydaktyczne i opiekuńcze na wartościach związanych z wybranym patronem i wyznaczyła kierunki pracyz dziećmi.
Procedura wyłaniania kandydata na patrona przedszkola rozpoczęła się w listopadzie 2017 r.
W wyniku konsultacji dzieci, rodziców i nauczycieli oraz pracowników przedszkola w tajnych wyborach na patrona przedszkola wybrano św. Mikołaja.

Dla większości z nas był to pierwszy święty, z którym zawarliśmy bliższą znajomość.
Od wczesnego dzieciństwa darzyliśmy go wielką sympatią, bo przecież przynosił nam prezenty.
W dzisiejszych czasach, kiedy świecka kultura przeniknęła naszą świadomość, mamy przed oczami obraz świętego Mikołaja stworzony przez popkulturę i branżę handlową a powinniśmy pamiętać
o tym, że jest to postać historyczna, wyniesiona przez Kościół na ołtarze.

Kim naprawdę był święty Mikołaj?
Od epoki, w której żył św. Mikołaj, dzieli nas siedemnaście stuleci. To wystarczająco długi czas, by wiele wydarzeń z życia Świętego uległo zapomnieniu. Dziś wiedza o nim jest mieszaniną faktów historycznych i legend. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że nawet w fantastycznie brzmiących opowieściach o św. Mikołaju tkwi ziarno prawdy.
Około roku 270 w Licji, w miejscowości Patras, żyło zamożne chrześcijańskie małżeństwo, które bardzo cierpiało z powodu braku potomka. Oboje małżonkowie prosili w modlitwach Boga o tę łaskę i zostali wysłuchani. Święty Mikołaj okazał się wielkim dobroczyńcą ludzi i człowiekiem głębokiej wiary. Rodzice osierocili Mikołaja, gdy był jeszcze młodzieńcem. Zmarli podczas zarazy, zostawiając synowi pokaźny majątek. Mikołaj mógł więc do końca swoich dni wieść dostatnie, beztroskie życie. Wrażliwy na ludzką biedę, chciał dzielić się bogactwem z osobami cierpiącymi niedostatek. Za swoją hojność nie oczekiwał podziękowań, nie pragnął rozgłosu. Przeciwnie, starał się, aby jego miłosierne uczynki pozostawały otoczone tajemnicą. Często po kryjomu podrzucał biednym rodzinom podarki i cieszył się, patrząc na radość obdarowywanych ludzi.
Po pielgrzymce do Ziemi Świętej Mikołaj dołączył do zakonników w Patras. Wkrótce jednak opuścił klasztor i swe rodzinne strony, by trafić do dużego miasta licyjskiego – Miry.
Był to czas, gdy chrześcijanie w Mirze przeżywali żałobę po stracie biskupa. Niełatwo było wybrać godnego następcę. Pewnej nocy jednemu z obradujących dostojników kościelnych Bóg polecił we śnie obrać na wakujący urząd człowieka, który jako pierwszy przyjdzie rano do kościoła. Człowiekiem tym okazał się nieznany nikomu Mikołaj. Niektórzy bardzo się zdziwili, ale uszanowano wolę Bożą. Sam Mikołaj, gdy mu o wszystkim powiedziano, wzbraniał się przed objęciem wysokiej funkcji, nie czuł się na siłach przyjąć biskupich obowiązków. Po długich namowach wyraził jednak zgodę uznając, że dzieje się to z Bożego wyroku. Biskupią posługę pełnił Mikołaj ofiarnie i z całkowitym oddaniem. Nie wiemy dokładnie, kiedy zmarł: zgon nastąpił między 345 a 352 r. Tradycja dokładnie przechowała tylko dzień i miesiąc tego zdarzenia – szósty grudnia.
Mikołaj został uroczyście pochowany w Mirze. Wiele lat później miasto uległo zagładzie, gdy
w 1087 r. opanowali je Turcy. Relikwie Świętego zdołano jednak w porę wywieźć do włoskiego miasta Bari, które jest dzisiaj światowym ośrodkiem kultu św. Mikołaja.

Biskupa z Miry za swojego patrona wybrali bednarze, cukiernicy, kupcy, młynarze, piekarze, piwowarzy, a także notariusze i sędziowie. Jako biskup miasta portowego, stał się też patronem marynarzy, rybaków i flisaków. Wzywano św. Mikołaja na pomoc w czasie burz na morzu, jak również w czasie chorób. Uznawano go wreszcie za patrona dzieci, studentów, panien, pielgrzymów i podróżnych.
Działalność i wartości, którymi kierował się św. Mikołaj, są zawsze aktualne, godne naśladowania również w XXI wieku. Jego postać nieustannie przekazuje nam jedną, zawsze aktualną ideę – przypomina o potrzebie ofiarności wobec bliźniego.
Papież Jan Paweł II powiedział, że św. Mikołaj jest „patronem daru człowieka dla człowieka”.
Dokonując wyboru świętego Mikołaja na patrona przedszkola chcemy, aby pozytywne wartości reprezentowane przez niego były wzorem do naśladowania i zapadły w serca naszych dzieci, co pozwoli im w przyszłości stać się mądrymi, dobrymi i wrażliwymi ludźmi.1

1 P. Staniszewski, Święty Mikołaj patron daru człowieka dla człowieka, „ Niedziela ” 49/2004.